Gra jest super genialna, ale ma jedną wadę: maksymalna ilość graczy to 7. Niby wystarczy, a jednak na imprezach nie wszyscy mogą pograć naraz.

Gra jest bardzo dobra, ale konfliktogenna. Po kilku partich zazwyczaj gracze zaczynają grać tylko po to aby dogryźć innemu, przez co rozgrywka strasznie się wydłuża. Idealne, żeby zagrać raz, góra dwa co jakiś czas.

Kolejna po Puerto Rico świetna gra Andreasa Seyfartha. Człowiek wie co robi i mimo pewnego podobieństwa do Ticket to Ride, gra oferuje zdecydowanie mniej losowości, więcej frajdy i ogromną dawkę interakcji między graczami (w szczególności podczas gry w dwie osoby).

Świetne, żeby kogoś wkręcić w świat planszówek, ale później ogromna losowość denerwuje graczy, którzy próbowali np. Puerto Rico. Ogólnie warto zainwestować.