Powtórzę to, co można znaleźć w wypowiedziach innych graczy. Ghost Stories to wzór gry kooperacyjnej, gdzie więcej czasu zajmuje przedyskutowanie każdego ruchu, niż właściwe poruszanie Taoistą i wykonywanie nim akcji.

Ponadto gra zawiera to, czego bardzo brakuje mi w Horrorze w Arkham (który również bardzo cenię) - praktycznie od początku gry czujemy się osaczeni przez duchy, a klimat aż wylewa się z tej gry. Wiele razy w czasie rozgrywki mówiliśmy, że w zasadzie to już przegraliśmy. A jednak jakoś udawało się jeszcze bronić.

Wygrywa się rzadko, ale to wcale nie znaczy, że nie chce się wracać do gry.
Gorąco polecam.

Dunwich wnosi sporo nowego do rozgrywki i trochę ją utrudnia. Podoba mi się idea dodatkowych kart z ranami i szaleństwem.

Jedyną wadą jak dla mnie, jest to, że plansza do Dunwich ma tylko 9 obszarów. Chciałbym tam trochę więcej pozwiedzać ;)

Znacznie wydłuża rozgrywkę, przynajmniej na początku - dopóki gracze nie poznają wszystkich nowych akcji i usprawnień.
Ciekawym urozmaiceniem jest możliwość zachorowania członków rodziny przy niedogrzanym domu :)

Rozgrywka 4-osobowa jeszcze przede mną, ale w 2 osoby grałem już parokrotnie. Gra lekka, bardzo przyjemna, ładnie wydana.

Miłe odsapnięcie po biciu Przedwiecznych w Arkham :)

Kilka rozgrywek za mną - solo i w 2 osoby. Gra się fantastycznie, bardzo łatwo wytłumaczyć zasady, prosta mechanika.

Jedyny, ale niestety poważny minus, to pudełko. Tylko jedna duża przegródka, w której walają się żetony ryzyka, karty pogody, karty graczy i tory aklimatyzacji. Gdyby to było lepiej zaprojektowane, zdecydowanie byłaby piątka.