Przed Cytadelą postawiłem wysokie wymagania i miałem nadzieję, że zasłuży na swoją dobrą reputację. Nie zawiodłem się i mogę ze spokojem powiedzieć, że Cytadela to mój prywatny ideał w swej dziedzinie. Przygotowania do gry są bardzo krótkie (jedna osoba poradzi sobie z tym w kilka minut, chyba, że chce połączyć podstawkę z dodatkiem) a rozgrywka nie przekracza w przypadku doświadczonych graczy więcej, niż godziny - zwłaszcza, że można wiele czynności robić jednocześnie, nie czekając na pozostałych graczy. Duża doza interakcji nie ogranicza jednak spokojnego planowania rozgrywki.

Podoba mi się bardzo estetyczne wykonanie tej karcianki. Niestety, karty postaci (których używa się praktycznie cały czas) szybko się starły, czemu można było zapobiec, gdybyśmy włożyli je do folijek.

Niemniej Cytadela w moim prywatnym rankingu znacznie przeważa nad Catanem - między innymi dlatego, że w dwa razy większej ilości osób można rozegrać dwa razy więcej gier z dwa razy mniejszym elementem losowym. Polecam.

Osadnicy to pierwsza gra planszowa nie będąca szachami, która pokazała mi, że ten odłam rozrywki wcale nie został zabity przez gry komputerowe i wciąż zasługuje na uwagę. Za młodu oczywiście grałem w Chińczyka czy inne Nie Irytuj Się, ale te gry człowiek bez odwracania się zazwyczaj odrzuca w wieku około-gimnazjalnym.

Osadnicy zwrócili moją uwagę przez wielką dozę interakcji i prostotę zasad. Z jednej strony niesamowicie drażni mnie ogromna losowość gry, z drugiej - wyraźnie da się zauważyć, że są gracze "lepsi" i "gorsi". Gorzej, że w praktyce wszystkie plany mogą nie powieść się ze względu na niefartowne rzuty kością.

Większość moich znajomych odrzuciło Catan po poznaniu innych gier, jak Cytadela czy Gra o Tron. Wciąż jednak uważam Catan za sympatyczny i barwny przerywnik, który nie wymaga zbyt wiele kombinowania (pozwalając graczom na gadanie o bzdurach i zaciśnięcie więzów) a także - przy pomocy przesłodzonej i mało poważnej oprawie graficznej - pomaga zachować zdrowy dystans.

Dlaczego nie ideał? Bo Catan się nudzi. Bo wykonanie pozostawia wiele do życzenia. I ponieważ element losowy przekracza tu pewne zdroworozsądkowe granice.

Dzięki wielkie Rebelowi za szybką przesyłkę. : )

K6 otrzymałem w zamawianym przeze mnie kolorze - wielka chwała dla Rebela za dbałość o wymagania klienta.

Te k10 z czystym sumieniem polecam osobom grającym w gry opierające się o roll&keep, kiedy to trzeba rzucić ich garścią, szybko oddzielić niskie i wysokie wyniki po czym zsumować kości zachowane. Pod tym względem znacznie przewyższają różnorodne Elfie/Runiczne/Smocze i inne, raczej ozdobnikowe kości, które dobre są raczej przy systemach małokostkowych.

Catan - po prostu Catan. Gra, której sława znacznie ją wyprzedza. Pierwsza rozgrywka, łącznie z opanowaniem zasad, zajęła nam trzy godziny, ale była po prostu rewelacyjna - czas upłynął jak strzała. Fakt, że Catan stał się już świętą krową - jeden z graczy, przeglądając internet, znalazł tyle pozytywnych opinii, że stwierdził, iż Musimy to mieć. Niemniej, sława Osadników jest zasłużona. Polecam wszystkim - jeżeli nie szkoda Wam czasu na zabawę, Settlersi są tym, czego Wam brakuje.