Zaczne od instrukcji: polskiej nie dostalem (ani nie wiem jak ja sciagnac, nigdzie nie widze linka), ale nie szkodzi, w pudelku z gra jest ksiazeczka z zasadami w pieciu jezykach (w tym po angielsku). Mozna ja tez znalezc w PDFie na stronach producenta.

Jak wyglada rozgrywka? Sklada sie z trzech identycznych rund. Na poczatku kazdej z nich na stole uklada sie w ustalony sposob karte wejscia i trzy karty "celu" (z ktorych tylko jedna skrywa zyle zlota), potem kazdy losuje karte lojalnosci (ktora okresla czy zadaniem jest dokopanie sie do zlota czy tez przeszkodzenie w tym). W trakcie gry w swojej turze mozna albo 1) dolozyc nowa karte korytarza, 2) zagrac karte akcji (zwykle przeszkadzajac lub pomagajac innym graczom), 3) odrzucic jedna z kart. Na koncu wlasnej kolejki, niezaleznie od decyzji, zawsze ciagnie sie jedna nowa karte. Jesli przed wyczerpaniem kart uda sie dojsc do zlota dziela je miedzy siebie "lojalni" (smaczku dodaje to, ze warto sie starac, zeby osobiscie wylozyc ostatni przed zlotem korytarz, lojalni tez maja motywacje by sie zrec miedzy soba :) ), jesli nie dostaja je "zdrajcy".

Gre bardzo polecam, nalezy do mojego ulubionego typu - ma bardzo proste zasady i jednoczesnie daje wiele strategii prowadzacych do zwyciestwa. Wydawaloby sie, ze ulozenie korytarza jest bardzo proste, ale to tylko zludzenie - sabotazysci maja bardzo wiele sposobow by temu zapobiec: moga wykladac slepe zaulki, wyburzac istniejace juz korytarze, uniemozliwiac wykladanie korytarzy innym lub podejsc wspolgraczy psychologicznie - podczas gry panuje bowiem urocza atmosfera nieslychanej podejrzliwosci :) Jesli znacie i lubicie towarzyska gre w "mafie" Saboteur na pewno Wam sie spodoba.

Zgodze sie z poprzednikami - bardzo dobre wykonanie planszy i kamieni, odrobine za slabe pudelko i srednia instrukcja. Dodam jeszcze, ze na moje oko kamieni jest za malo - powinno sie nimi chyba dac pokryc plansze, w przypadku mojego egzemplarza jest to niemozliwe. Trzeba jednak przyznac, ze na potrzeby uproszczonych zasad ATARI Go czy typowych partii przy oryginalnych zasadach powinno wystarczyc.

Bez wiekszego rozpisywania sie: naprawde dobre koszulki, uzywam ich od dawna i polecam.

Cytadela to dosc specyficzna gra. Zasady sa bardzo proste, gdy je po raz pierwszy czytalismy nie moglismy dojsc do tego gdzie jest haczyk, co czyni ta gre w ogole ciekawa? Ciagnie sie karty lub dostaje zloto i buduje dzielnice... Kluczem sa postacie, a dokladniej rzecz biorac ich specjalne zdolnosci.

Postacie przydzielane sa w kazdej turze w sposob tajny, nie ma pewnosci kto bedzie kim gral (mozna zgadywac z co najwyzej 50%, choc zazwyczaj mniejsza, skutecznoscia). Jest to istotne o tyle, ze czesc postaci dziala tylko na korzysc gracza, ktory ja wybral, sa jednak dwie - zabojca i zlodziej - ktore dzialaja na szkode innych (ale _postaci_, nie graczy, wiec gdy chce sie zaszkodzic konkretnemu graczowi trzeba zgadnac jaka wybral postac).

Nie zgodze sie jednak z tym, ze gra sprowadza sie do "wybierz taka postac jakiej nikt sie nie spodziewa, ze wezmiesz". Strata tury (na skutek dzialania zabojcy) jest bolesna, ale do zwyciestwa trzeba zaryzykowac i czasem siegnac po postac, ktora w danej chwili przyniesie korzysci. Poza tym nie jest powiedziane, ze zabojca bedzie polowal na nas, moze chcac zaszkodzic innemu graczowi wybierze wzieta przez nas postac? :) Emocje, ktore towarzysza wyborowi odpowiedniej karty bywaja naprawde niezwykle :)

To, co mozna grze zarzucic to mala interakcja pomiedzy graczami, poza niektorymi specjalnymi zdolnosciami ona praktycznie nie istnieje. Jednakze wygrac jest dosyc trudno, moje doswiadczenie pokazuje, ze nie zalezy to tylko i wylacznie od szczescia, rownie wazna jest zdolnosc rozszyfrowywania pozostalych graczy oraz dobra taktyka (szczegolnie przy wyborze postaci). Choc gra rozwija skrzydla przy wiekszej liczbie osob, rozgrywka dwuosobowa rowniez potrafi byc interesujaca.

Dotychczas mialem okazje grac w angielskie wydanie, polskie - na szczescie - jest rownie dobre. Dodatkowe karty dzielnic powinny w ciekawy sposob wzbogacic rozgrywke, dobrym pomyslem jest tez dolaczenie skrotu zasad. Odrobine moze brakuje zetonow z punktacja za skompletowanie dzielnic czy kolorow...

Uwazam, ze nie jest to produkt wart swojej ceny. Mapka do najpiekniejszych nie nalezy, zreszta jest mniej szczegolowa niz pierwszoedycyjne. Ekran to na pewno wygodna rzecz, szkoda tylko, ze od strony graczy jest ilustracja, mozna bylo dac i tam nieco przydatnych informacji. Ja pierwsza edycje posiadam wiec budynki dostalem po raz drugi. Podobnie jak i informacje zawarte w tabelkach, na pewno jest to wygodne, ale nie niezbedne.

Jak dla mnie 4/10. Ale najlepiej poczytajcie inne recenzje na sieci.