51. Stan: Master Set

Wszystkie obawy zniknęły po pierwszej partii!!!

To nie są Osadnicy w klimacie post-apo, od początku do końca czuję, że gram w 51. stan. Master Set nie utracił nic z pierwotnej wersji, jedynie lekko przefasonował, upiększył i zyskał na przejrzystości :) Przez drewienka, które zastąpiły żetony, morda śmieje się od razu po otwarciu pudełka, a grafiki na kartach to małe arcydzieła. Szkoda, że męska wersja Hegemonii to grafika żywcem wyciągnięta z Neuroshimy, przez co odstaje lekko od pozostałych, ale to chyba jedyny rażący oczy błąd twórców. Dwa kciuki w górę dla Pięćdziesiątki Jedynki :)

Zagrałem dziś pierwszy raz w 51 Stan w wersji Master Set. Nie grałem w poprzednią, za to sporo w Osadników i wrażenia mam takie:

1. Znając Osadników, zagrałem z marszu i osiągnąłem baaardzo przyzwoity wynik (przegrałem tylko z właścicielem gry, pozostali - choć to nie była ich pierwsza partia - zostali w tyle).

2. Mimo podobieństw, różnice w mechanice w stosunku do Osadników są zasadnicze (dystansy!)

3. Wydanie jest co najmniej tak ładne, jak Osadnicy

4. Nie czuję za bardzo zróżnicowania frakcji (choć ono istnieje, ale nie ma osobnych talii).

5. Konkluzja - gra bardzo dobra, chętnie zagram, ale w domu wolę mieć Osadników i dopóki się ich nie pozbędę, raczej 51 Stanu sobie nie sprawię ;)

„ 51. Stan master set”, czyli pasjans post-apo.

Plusy:
1. Proste zasady
2. Instrukcja
3. Grafiki
4. Drewniane znaczniki
5. Klimat
6. Regrywalność
7. Wariant solo
8. Mechanika
9. Dodatki w komplecie

Minusy:
1. Cienkie karty
2. Ograniczone możliwości interakcji

„ 51. Stan master set” to bardzo przyjemny „pasjans” w klimacie postapokaliptycznym. Rozgrywka jest dynamiczna i się nie dłuży. Interakcja między graczami ogranicza się do rabowania lokacji a szkoda, bo można by pokusić się o jeszcze kilka możliwości dokopania przeciwnikowi. W grze mamy sporo możliwości „ruchu” (każdą kartę można zagrać na 3 sposoby) i kilka dróg do zwycięstwa. Dodatki urozmaicają rozgrywkę i podnoszą regrywalność. Polecam 8/10