Ostrołęka 26 maja 1831

Bardzo ładnie wykonana gra - pokazująca po raz kolejny, że Polacy nie mają się czego wstydzić, jeśli chodzi o gry wojenne, bo pod tym względem nie ustępujemy zachodowi. Szczególnie plansza zrobiła na mniej bardzo pozytywne wrażenie.
Przepisy należą do tych bardziej złożonych - zdecydowanie nie jest to gra dla ludzi dopiero rozpoczynających zabawę z tym hobby, obawiam się, że natłok zasad (nawet tych podstawowych, o opcjonalnych nie mówiąc) mógłby ich zniechęcić. Spora liczba detali sprawia, że łatwo o nich czasami zapomnieć w trakcie gry. Inna sprawa, że wykonanie idzie tu z pomocą - starannie wykonane pomoce dla gracza na pewno ułatwiają ogarnięcie niektórych elementów.
Pewne elementy uważam za przekombinowane (jak choćby wybór amunicji do dział czy osobne żetony artylerii i artylerzystów), niemniej gdy już się opanuje zasady, to rozgrywa toczy się w miarę płynnie. Przepisy odnośnie scenariuszy są bogate i złożone - ucieszy to fanów wierności historycznej, chociaż miejscami mocno ogranicza swobodę manewru podczas bitwy.
Ogólnie rzecz biorąc - dobra rzecz, ale zdecydowanie dla zaawansowanych graczy.

Śmiem twierdzić, że jest to najlepsza polska gra taktyczna, jaka ukazała się na naszym rynku do tej pory.
Pierwszy kontakt z grą miałem w trakcie 25 godzinnej podróży kolejami ukraińskimi – czas ten spędziłem na lekturze zasad nie mogąc doczekać się zastosowania w rozgrywce takich manewrów jak rozwijanie osłony tyralierskiej, szarże, kontrszarże, ostrzały itd. Moją uwagę przykuła przede wszystkim dbałość o oddanie realiów ówczesnego pola walki za pomocą różnego rodzaju modyfikacji i zdolności oddziałów do reakcji na ruch przeciwnika. Komentarze historyczne podbijały klimat i stwarzały plastyczne wyobrażenia o bitwach okresu napoleońskiego. Pomysłem, który spodobał mi się najbardziej, kiedy w końcu zagrałem, było wykorzystanie efektywności oddziału. Tego typu konstrukcji tabeli walki nigdzie nie widziałem. We wszystkich grach, w których widziałem w użyciu współczynnik związany z morale/wyszkoleniem oddziału parametr ten umożliwiał zadanie przeciwnikowi większych strat. Tutaj parametr ten ułatwia oddziałowi o wysokim współczynniku efektywności przetrwanie nawet przegranego starcia we w miarę dobrej formie. Tym samym wiele rezultatów walki będzie dużo bardziej zbliżonych do historycznych realiów niż w innych produktach.

Jednocześnie muszę powiedzieć, że Ostrołęka jest grą wymagającą zarówno pod względem ilości zasad jak i czasu, który poświęcimy na rozgrywkę. Aby w pełni móc cieszyć się z rozgrywki należy uważnie przeczytać instrukcję, zagrać niewielki scenariusz i być może raz jeszcze sięgnąć po instrukcję w celu skonfrontowania jej treści z tym co działo się na planszy.
Jednocześnie chcę dodać, że zasady są bardzo dobrze opracowane i nie pozostawiają wątpliwości interpretacyjnych (w przeciwieństwie do kompletnie skopanej pod tym względem Ostrołęki TiS). Nie jestem specjalnym fanem taktycznych heksówek, jednak wiem, że w ten produkt będzie moją ulubioną gra heksową z uwagi na niepowtarzalny klimat i odzwierciedlenie realiów walki, niebanalne rozwiązania i dopracowanie pod względem historycznym.

Gra trudna - w znaczeniu takim, że posiada tyle zasad, że ich opanowanie wydaje się graniczyć z cudem. Moim zdaniem zabija to sporo przyjemności gry, bo cały czas szuka się czegoś w bardzo długiej instrukcji i żongluje kilkoma kartkami z tabelami. Chociaż podoba mi się wykonanie planszy i żetonów to moim zdaniem zasady są przekombinowane. W scenariuszu o pełnej bitwie połowa rozgrywki toczy się sama, bo zasady mówią, jakie jednostki jak i gdzie mają się ruszać. Grałem kiedyś w dużo takich gier z Dragon, ale żadna z nich tak bardzo nie ograniczała swobody gracza.