Numenera Core Book

Przede wszystkim genialny świat. Daje możliwość poprowadzenia każdego rodzaju przygody i kampanii.
Mechanika na plus, bo prosta i klimatyczna. Nie uświadczymy tutaj przebijania się przez 10 podręczników żeby dobrać najbardziej zoptymalizowane featy do naszego trójklasowego buidu.
Opisy świata na plus, bo każda lokalizacja ma wręcz wypisany pomysł na przygodę.

Z drugiej strony, podręcznik napisany przez fanatyka równouprawnienia / feminazistkę. Robiąc notatki z opisu świata policzyłem, że:
połowa przywódców organizacji to kobiety, opisane jako silne/sprawne w rządzeniu
25% to zwykli mężczyzni, bez specjalnych przymiotów
25% to mężczyzni "slightly insane", "insane", niezainteresowani rządzeniem lub starzy zboczeńcy

Jedna z większych flot uznaje za zły znak, jeżeli na pokładzie jest więcej mężczyzn niż kobiet.
Z bestiariusza dziewiątego świata - największe "Challenge Rating" mają nazwani NPCe płci żeńskiej ;-)

Gdyby sytuacja była odwrotna (25% rządzących to kobiety opisywane jako 'insane' itp) zapewne autor zyskałby rozgłos dzięki protestom rozżalonych bojowniczek o prawa kobiet...

Witam serdecznie
Podręcznik wydany przepięknie. Gruby kredowy papier twarda okładka tworzy całkiem pokaźną "cegłę", którą na szczęście bardzo przyjemnie się czyta. Podczas lektury przy krawędziach mamy odnośniki do odpowiednich stron wyjaśniające co ciekawsze pojęcia - mechanikę, "czary", potworki etc. Grając w Numenerę przenosimy się do Dziewiątego Świata. Poprzednie cywilizacje (światy) wymarły, wyewoluowały, bądź opuściły obecną planetę (nie koniecznie wszystkie były podobne do ludzi). Wiemy, że kilka z nich było bardzo rozwinięte technologicznie, część z nich pochodziła spoza planety lub innego wymiaru. Przemierzając świat Numenery napotykamy pozostałości - relikty po minionych epokach, niektóre wciąż działające. Mogą to być np ogromne urządzenia terraformery zmieniające klimat w danej części planety, uważane za "tubylców" za działania Bogów etc. Rozgrywka nastawiona jest na eksplorację i rozwiązywanie zagadek przeszłości i za to gracze dostają punkty doświadczenia. Zabijanie wszelakiej fauny czy konstruktów jest tylko środkiem do kolejnych badań i postępów w fabule ale nie przynosi korzyści w postaci punktów doświadczenia.
Kilka słów o mechanice bo się w niej zakochałem:
Oparta jest o rzut kością K20. Dodatkowo przydadzą się kostki K10 do rzutów procentowych, jakaś k6. Wszelkie testy w tym ataki i rzuty obronne mają stopień trudności od 1-10. Każdy z tych stopni pomnożony przez 3 daje nam liczbę, którą należy przerzucić na kostce k20. Stopień trudności 3 - to rzut 9 lub więcej żeby osiągnąć sukces. przy stopniu 10 - rzut 30 jest niemożliwy do osiągnięcia na kostce, ale tu dochodzą kolejne smaczki. Każdy stopień trudności możemy zmniejszyć na trzy sposoby:
1 - wyszkolenie w danej umiejętności powoduje odjęcie od stopnia trudności 1 (od podstawy nie od pomnożonej wartości przez 3). Specjalizacja zmniejsza 2 stopnie.
2 - użycie dodatkowych przedmiotów, jakieś korzyści środowiskowe, np lina do wspinaczki, narzędzia specjalistyczne do naprawy pancerza - odejmuje 1 lub 2 od trudności
3 - Wysilenie się czyli wydanie pewnej ilości punktów wysiłku (zmniejszają ogólną liczbę punktów danego typu - mogę opisać jeżeli ktoś będzie ciekawy - pule dzielimy na Might, Speed oraz Intellect. W zależności od poziomu postaci (tieru) możemy wydać różną wartość i obniżyć poziom trudności o kolejne poziomy (postać na pierwszym Tierze może obniżyć poziom trudności z wykorzystaniem "wysilenia się" o 1 poziom.
Jeżeli poziom trudności spadnie do 0 jest to automatyczny sukces.
Bardzo ważną zasadą jest to, że rzucają wyłącznie gracze. Mistrz gry nie dotyka kostek podczas sesji. Jeżeli atakuje Potwór czy bohater niezależny rzut obronny wykonuje gracz w oparciu o poziom przeciwnika. Jeżeli umiejętności używa gracz - po prostu przerzuca poziom trudności podany przez MG. Mistrz Gry skupia się na fabule, odgrywaniu postaci, nie rzuca dzięki czemu jest obiektywny, nic nie jest tajne dla graczy jeżeli chodzi o losowość. Miód malina i słone orzeszki.
Polecam przynajmniej do spróbowania.
MT

Wspaniała rzecz.
Niezwykle plastyczny system zarówno pod względem mechaniki jak i możliwości narracyjnych.
Fakt, że świat jest jednym wielkim cmentarzyskiem i to nie jednej ale kilku zapomnianych przez eony cywilizacji pozwala mistrzowi gry na dowolne kształtowanie sesji bez narażania się na zarzuty, że pomysły będą nierealne-im bardziej dziwne tym lepiej.
Paradoksalnie sprawiać może to też pewną trudność we wgryzieniu się w temat, ustawieniu własnej 'klimatyzacji' ;) ale całość daje sporo frajdy.
Mistrz gry tworzy opowieść razem z graczami, a mechanika sprawia że wszyscy są po części odpowiedzialni za płynność przygody. Każdy gracz może sobie pozwolić na wykonywanie dowolnych akcji, są po prostu stopniowane względem trudności, nie ma sytuacji, w której brak jakiejś cechy na karcie postaci krępuje kreatywność drużyny, a jeśli nie wiadomo jak podejść do jakiegoś zadania, zawsze można uruchomić cypher i zobaczyć czy wybuchnie ;)
Ponadto jest to jeden z ładniejszych podręczników jakie widziałem, twarda oprawa, inspirujące ilustracje, pastelowe kolory.
Jeśli szukacie czegoś odmiennego na sesji, Numenera jest dobrym wyborem.