Sherlock

Znajoma sobie kupiła i dzisiaj ogrywałyśmy wariant trzyosobowy (wcześniej ograła dwuosobowy).
Gra bardzo sympatyczna. Podobna do Cluedo, ale bardziej logiczna - szczerze mówiąc podczas gry czułam się, jakbym rozwiązywała Logimixa. Wymaga dużego skupienia i uważnego słuchania nie tylko odpowiedzi na własne pytania, ale także innych. Bardzo łatwo się pomylić w swoich przypuszczeniach, co jest też fajne - gra, w której przez pomyłkę, drobny błąd w założeniach można przegrać wszystko. Jest element losowy czy może bardziej element szczęścia - i nie mam tu na myśli losowania kart postaci, ale... pytania zadawane przez innych graczy. Zwłaszcza pod koniec gry trzeba uważać, o co się pyta, bo zbyt dobre pytanie wskaże właściwą osobę innym. Gra na piąteczkę, bo i wykonanie (zwłaszcza urocze są zasłonki), jak i piękne ilustracje wzorowane (na szczęście) na klasycznym Sherlocku, a nie filmowych przeróbkach bardzo mi się spodobały.

Co do wariantu dwuosobowego, dziewczyny rzekły, że jest... ciekawy. Osobiście uważam, że zasada z trzema kartami i wymianami wprowadza duży element trudności i to jest fajne, bo w innym razie gra byłaby za łatwa.

Zasad skomplikowanych jeszcze nie próbowałyśmy, ale też wyglądają na ciekawe, choć wymagają już trzymania kart na ręku.

Przeciwieństwo dużych i długich molochów z dochodzeniem ciągnącym się jak w polskiej prokuraturze. Szybka, do bólu logiczna i dająca satysfakcję ze znalezienia przestępcy przed innymi. Dobrze przeskalowana rozgrywka dla dwóch osób. Mogę z czystym sumieniem polecić!

Super gra logiczna, która uczy logicznego myślenia, planowania, a także strategii przy zadawaniu pytań. Bardzo prosta mechanika, wcale nie ułatwia gry ;) Kombinacje wylosowanych postaci pozwalają rozegrać kilka partii z zupełnie różnymi "pakietami startowymi". Idealna na rozgrzewkę ;)