Charków 1942-1943

Dwie bardzo ważne bitwy frontu schodniego stoczone zostały w pobliżu Charkowa. Obydwie wygrali Niemcy, raz podczas operacji obronnej, drugim razem atakując. Walki charakteryzowały się ogromną manewrowością. Obydwie bitwy pod Charkowem (1942 i 1943) miały ogromne znaczenie strategiczne i należały do najwazniejszych starć II Wojny Światowej. Charakteryzowały się wielką manewrowością dużych mas pancernych i bojami spotkaniowymi. W roku 1942 Armia Czerwona przeszła do gwałtownego uderzenia z przyczółka na Dońcu oraz bezpośrednio na Charków - od wschodu. To uderzenie było wielkim zaskoczeniem dla wojsk niemieckich, a zwłaszcza jego skala. Nie spodziewano się, że przeciwnik jest w stanie skoncentrować tak duże siły. Ale gdy Sowieci atakowali Charków, na ich bezpośrednich tyłach do uderzenia przeszli Niemcy. Ich 1. Armia Pancerna uderzyła na nacierających Rosjan i okrążyła ich wojska na wschód od Dońca. Od tego momentu walki przybrały charakter działań odwrotowych. Rozkaz brzmiał - wycofać się za Doniec. Niemcy robili wszystko by odwrót ten uniemożliwić. W roku 1943 ofensywa radziecka doszła do Charkowa i ich oddziały skierowały się dalej na zachód i południe. Opanowane zostały ogromne obszary Ukrainy. Ale wkrótce rozpoczęło się przeciwuderzenie niemieckie. Idące na przedzie oddziały SS torowały drogę na Charków i wkrótce znów znalazł się on w ich rekach. Bitwy pod Charkowem, z powodu poniesionych przez Armię Czerwoną porażek, nie były szeroko opisywane w literaturze, a przecież należą do największych poczas II Wojny Światowej.