Le Havre (druga edycja polska)

Jak dotąd spośróď gier ekonomicznych których grałem Le Havre bije wszystkie pozostałe na głowe (w moim odczuciu nawet i Agricolę). Składa się na to kilka ogromnych plusów których nie zobaczyłem do tej pory w innych grach tego typu, a mianowicie:

+ proste (ale nie prostackie) i przejżyste zasady, które tłumaczy się bardzo szyko, zrozumiałe.dla każdego
+ nie ma złych ruchów w tej grze. Każda nawet "najgorsza" zagrana akcja prowadzi nas do zwycięstwa, tak samo jak akcja najlepsza
+ pomimo minimalnej losowości każda rozgrywka wygląda inaczej
+ płynność i szybkość rozgrywki. W grę gra się płynnie nawet przy większej ilości osób (grałem już mawet w pięciu); długo nie czekamy na swoją turę grając z największymi myślicielami, a w między czasie spokojnie możemy zaplanować swoją akcję (na wszelki wypadek dwie akcje przy graczach bardziej bystrych ;-)). W grę naprawdę można spokojnie zagrać w nieco ponad godzinę przy 2-3 graczach co w tego typie gier nie jest nie wiadomo jak długo.

Niestety gra nie ustrzegła się minusów (gdyż do tej pory jeszcze nie znalazłem idealnej planszówki), a oto kilka które mnie uderza:

- zbyt duża zależność gry od jednej karty stoczni. Jak do tej pory około 80% rozgrywek które grałem do tej pory można spokojnie było podzielić ma dwie fazy: gracze starają się zdobyć stocznie dla siebie, a potem prach kto ma tę kartę wygrywa rozgrywkę. Trzeba być absolutnym mistrzem żeby wygrać partię nie posiadając stoczni. Mi ta sztuka udała się tylko kilka razy do tej pory;
- oczywistym minusem przy tego typu grach jest brak skalowności rozgrywki. Kiedy ja po kilkuset partiach siadam z nowym graczem niestety wiadomo kto wygra. Każda zagrana rozgrywka daje GIGANTYCZNĄ przewagę nad graczami którzy w tą grę jeezcze nie grali, oraz takimi którzy nie są
fanami eurogier;

PODUMOWUJĄC:
Jeżeli nie jest się fanem mózgorzernych ekonomi, to ta gra zdecydowanie nie jest dla nas. Jeżeli matomiast jest się fanem eurogier i tym podobnych planszówek, lub takim chce się zostać, to zdecydowanie polecam gdyż ja osobiście jeszcze do tej pory nic lepszego nie znalzłem ;)

Gra niby prosta w mechanice (albo zabieramy dostępne na straganach surowce, albo wykorzystujemy naszego jednego [tak, jednego] robotnika, żeby wykonać akcję z budynków), a jednak wystarczająco skomplikowana. Trzeba planować parę ruchów do przodu, żeby nie utonąć w pożyczkach i przy okazji zdobyć surowce do budowy budynków i jednocześnie zgarnąć parę punktów. A co jeśli przeciwnik zabierze nam to, co planowaliśmy wziąć dla siebie? Nic nie szkodzi, i na tym polega piękno tej gry, ZAWSZE mamy dobre wybory, nigdy nie czujemy że dostajemy resztki, jak to czasami bywa w grach tego typu.
Muszę jeszcze wspomnieć o skalowaniu od liczby graczy. Genialne! Na każdej karcie mamy napisane przy jakiej liczbie graczy ją wykorzystać (co sprawia, że przy grze w np 5 osób, każdy nie kończy z 2 budynkami, a w przy mniejszej ilości grających wszyscy mają tyle, że nie wiadomo co należy do kogo), oraz różne ilość kart rund, które sprawiają, że przy mniejszej liczbie graczy gra się nie dłuży, a przy większej nie mamy poczucia, że gra się skończyła a my wykonaliśmy tylko 3 ruchy.
Jedna z moich ulubionych gier, polecam gorąco!

Uproszczona wersja agricoli, dokładniej mix agricoli i ory. Z tego też względu gra rozczarowała mnie z początku, bo spodziewałam się po autorze tych gier w końcu czegoś innego - dopiero potem odkryłam, że ta gra została stworzona jako pierwsza, więc jakiś progres Uwe zachował ;)

Gra jest idealna na niezbyt wyczerpujące umysłowo rozgrywki. Trochę nużący jest pierwszy etap - gromadzenie zasobów by móc cokolwiek wybudować a potem przerobić. Etap ten w agricoli można ominąć korzystając z kart małych ulepszeń i pełnomocników, których w Le havre brak. Ta wada stanowi zaletę tej gry z drugiej strony - zasady są bardzo proste, bardzo łatwo wytłumaczalne dla nowych graczy, nawet tych niewyspecjalizowanych w ekonomikach ani w planszówkach w ogóle.
Co istotne w Le havre, presja żywienia przytłaczająca w agricoli nie jest tak bardzo odczuwalna i łatwiej jest zrealizować swoją zaplanowaną strategię. Ocena 4, nie 5 wg mnie za to, że ta strategia jest znacznie mniej wysublimowana niż np. w agricoli.

Podsumowując, zdecydowanie należy kupić (najlepiej na rebelu, może ceny nienajniższe ale jako stały klient masz dużo prerogatyw, zniżek i rabatów, wybór gier jest chyba największy więc w sumie dużo bardziej się opłaca kupować tu długofalowo niż gdzie popadnie kierując się wyłącznie ceną). Dla pasjonatów ciężkich ekonomicznych gier miła odskocznia ale wciąż trzymająca poziom, dla nowych niezdecydowanych co do specjalizacji graczy po prostu bardzo dobra gra.