Gra bardzo długa (3-4h), kiepsko napisane zasady (co chwila pojawiają się nowe FAQi i erraty). Poza tym wielkie, ciężkie pudło, elementy planszy (puzzle) mogłyby być lepszej jakości (trochę się boję, że się porwą na rogach), niektóre figurki wystają z pól na których stoją, przez co przeszkadzają w stawianiu innych. To chyba wszystkie wady jakie mogę wymyślić. Absolutnie wszystkie.

Gra niesamowicie wciąga, te 3-4 godziny mijają zupełnie nie wiadomo kiedy, wszystko wygląda ślicznie (rysunki, figurki, plansza), główna mechanika jest zupełnie banalna. Tury mijają błyskawicznie (nie licząc ustalania między graczami tego co, kto teraz będzie robił), walka jest emocjonująca (bardzo dobry system kolorowych kości), jeśli jedna osoba zna zasady, to zacząć grać można w jakieś 15-20 minut (z rozłożeniem wszystkiego), dopowiadając zasady dotyczące szczegółów w miarę jak te pojawiają się na planszy (ta cecha jest super).

Plusy:
- niesamowity klimat
- prosta mechanika
- dużo interakcji między graczami
- zróżnicowane postacie (inaczej się gra wojownikiem, a inaczej magiem)
- bardzo dobry system walki (kolorowe kości, z których każdy kolor ma inną "siłę")
- dość duża społeczność (wystarczy wejść na BGG i popatrzeć na liczbę postów)
- wciąga jak chodzenie po bagnach

Minusy:
- długa
- dużo niejasnych zasad szczegółowych
- kiepska instrukcja
- można się czepiać wielkości figurek i takich tam, ale to zupełnie bez sensu:)

Jeśli masz grupkę znajomych, którzy mają czas i ochotę na spędzenie wieczoru nad planszówką i jeszcze nie masz Descenta, to koniecznie musisz gdzieś spróbować (a później pewnie kupić). Zaciskanie dłoni na krawędzi stołu, szczękające zęby, spocone ręce osoby z najsilniejszym bohaterem, rzucającej kostkami po oberwaniu Dark Charmem (oraz demoniczny smiech Overlorda) gwarantowane.

Dobra książka. Nie jest wielkim objawieniem, ale też nie tego się spodziewałem, natomiast jest zdecydowanie inspiracją. Kilka pomysłów jest, jak zwykle, do bani, kilka jest świetnych, jest po co czytać tę książkę.

Miałem nadzieję, że ta gra będzie śmieszniejsza. Faktycznie, gra się szybko i przyjemnie, ale jednak jest za skomplikowana, żeby być takim prostym głupim przerywnikiem, a za krótka, by być czymś więcej.
No i boję się, że od grania karty się poniszczą, a są w głupim rozmiarze jak na koszulki.

Nie udało mi się doprowadzić tej zabawki do stanu, w którym bez większej trudności nie umiałbym jej rozplątać. Może nie dość się starałem, ale nie urzekło mnie to coś.

Ta gra to był niesamowicie trafny wybór. Mechanika, która powoduje, że każda gra wygląda inaczej, prosta i krótka w rozgrywce, a jednocześnie dalece nietrywialna.
Wymaga pewnej dozy zrozumienia - w tej grze nie chodzi o to, jak rozegrasz swoją rękę (to zazwyczaj, po dwóch czy trzech grach, jest oczywiste), ale o to, co będziesz kupować, na ile trafnie ocenisz, które karty z dostępnych dziesięciu łączą się dobrze, a które są niepotrzebne.
Gra nie sprawdza się na dwie osoby, optymalną liczbą jest cztery.