Pokój 25

Ogólnie rzecz biorąc bardzo dobra gra, każdy powinien w niej znaleźć coś dla siebie dzięki wielu trybom rozgrywki.

Plusy:
+zasady tłumaczy się w 5 minut
+akcja gry jest dynamiczna, nie ma czasu na nudę, cały czas planujemy i wykonujemy akcje
+można dużo kombinować i czuje się, że przy odpowiednim planowaniu los jest w naszych własnych rękach
+piękne wykonanie; bardzo duże, solidne, połyskujące pudełko z wypraską, figurki, grube kafelki pokoi
+przyciąga osoby, które na co dzień nie grają w planszówki
+no i oczywiście wspomniana już mnogość trybów rozgrywki (nie grałem jedynie solo)
+czuć klimat uciekania / szukania / rywalizacji

Minusy:
-może się zdarzyć, że będziemy grali z osobą która myśli baaardzo długo i planowanie przez nią akcji lub ruchy będą zajmowały tyle czasu co zsumowane decyzje pozostałych

Chciałbym również nadmienić, że poza wspominanymi już w innych komentarzach trybami gry, bardzo dużą przyjemność sprawiają mi także rozgrywki w trybie rywalizacji dla 3 osób.

Jeśli szukacie jakiegoś fillera, lekkiego tytułu do pogrania ze znajomymi czy rodziną, zaczynacie swoją przygodę z planszówkami, bądź po prostu podoba wam się motyw tej gry, to zdecydowanie polecam.

Bardzo dobra gra o ciekawej mechanice i wielu wariantach rozgrywki. Graliśmy wczoraj we czworo z 9 letnią córką i ta nie chciała odejść od stołu:) Jest klimat, są emocje! Graliśmy w wariant ze strażnikiem, ale jak się okazało mimo rzuconego na jednego z graczy podejrzenia, nikt nim nie był!
Instrukcji polskiej w pudle brak, podobnie jak angielskiej. Za to jest grecka. Brawo dla wydawcy:(). Ściągnąłem wersję PL i ENG, druknąłem. Dlatego 4, nie 5.

Fajny, przyjemny klon Memory dla dorosłych. Jest sporo kombinowania, jest sporo śmiechu, opcja Solitaire, gra ma kilka poziomów trudności, a także trybów, do tego ładnie zbalansowanych (nie to, co Ghost Stories). Dużym plusem jak na moje jest brak jakichkolwiek kart - zastępują je wytrzymałe, kartonowe żetony. W tytule tym czuć bardzo mocno klimat starutkiego już filmu pod tytułem bodaj "The Cube".

Plansza gry składa się z kafelkowych "pomieszczeń", które konstruują mapę więzienia. Mapa ta jest praktycznie w pełni rekonfigurowalna, mało tego, cała rozgrywka się w sumie opiera na przestawianiu planszy i próbie spamiętania wszystkich pułapek na gracza czyhających.

Tyle z plusów, czas na minusy niestety. Primo, gra na dwóch graczy, w szczególności w trybie rywalizacji przypomina partię szachów.
Secundo, postaci. Wiem, że nie powinny one wpływać tak mocno na opinię o grze, ale nie mogę nie wspomnieć o stereotypowych wzorcach, takich jak wielki czarnoskóry koleś czy naukowiec biegający w kitlu, ze zmierzwioną grzywą i obłędem w oku, czy dziewczyna, która grzeszy tylko biustem.
o drugie, nie wiem dlaczego, ale postaci w grze przypominały mi nieco podrasowane persony z innych (niekoniecznie planszówkowych) tytułów.
No i terzo, pomieszczeń w grze jest statystycznie bardzo mało. Jak na tytuł "Ucieknij z labiryntu" rzecz jasna. Mamy kilka pomieszczeń automatycznego zgonu, kilka wyłączających z rozgrywki, czy utrudniających takową i kilka bezpiecznych. Ot, tyle. Ma to swoje zalety, nie powiem, ale ma również i wady. Między innymi to, że pomieszczeń, w których można coś sensownego wykombinować jest naprawdę niewiele (Stróżówka, Panel Kontrolny, Teleport).

Tytułowi należy się trója za granie w dwie osoby, nie mniej za to, że mojej lubej tak się spodobała, podbijam ocenę o oczko w górę. Ponadto nie grałem jeszcze na większą ilość graczy, a patrząc po mechanice jest to tytuł w którym ilość = jakość. Produkt jest ok, dla fanów gier "plansza kontra gracz" jak najbardziej. Dodatkowo jest ładnie wydany, jak na swoją cenę.