Zwiodły mnie Mechy. Liczyłem na bitewniaka. Lecz szybko pokochałam te grę i cierpliwie i starannie wprowadziłem w nią żona, zwolenniczką Everdell. Teraz nawet ona mi przyznaje racje, że gra jest wspaniała. Polecam.

Grafika, oprawa, wykonanie 11 na 10.

Jednak jak dla mnie gra ma za mało interakcji. Szczególnie w początkowych turach, kazdy robi swoje i często niezbyt się interesuje co robią przeciwnicy. Rozgrywka wzbudza we mnie za mało emocji, oprócz tych które płyną z przyjemności obcowania pięknym przedmiotem.

7 na 10.

Z każdą rozgrywką odkrywam grę na nowo. Można się zachwycać jak mechanicznie wszystko zostało tu ze sobą pięknie powiązane, a do tego obłędne wydanie gry. Nie żałuje ani jednej wydane złotówki, mimo że gra nie jest w moim top10.

Jedna z moich ulubionych gier. Wybitna oprawa graficzna i genialna mechanika. Bardzo solidnie wykonane plansze i akcesoria. Gra na pierwszy rzut oka wydaje się skomplikowana, ale po rozegraniu kilku partyjek wszystko jest jasne 🙂 zdecydowanie polecam i dla zaczynających przygodę z planszówkami i dla tych bardziej zaawansowanych!

Rewelacyjna gra z przepiękną oprawą graficzną i ukrytymi smaczkami na planszy. Jeszcze nie próbowałam rozgrywki solo ale w wykonaniu od 2 do 5 graczy gra jest naprawdę przyjemna.

Jest ze mną już od jakiegoś czasu. Przepiękna, ogromna, troche swojska.
Dla dwóch osób przyjemna. Zabawa zaczyna się przy większej ilości osób. Dla maniaków planszówek must have. Mimo posiadania wielu planszówek w kolekcji, w tym ogrywanej co chwila Terraformacji Marsa, Scythe co jakiś czas ląduje na stole dzięki klimatowi, przepięknym elementom i rozgrywce, która przy 5 osobach jest najczystszą frajdą samą w sobie.

Bardzo miło się zaskoczyłem. W sunie proata gra, a w tej prostocie tkwi smaczek. Bardzo polecam za mechanike, kolorystyke, wykonanie, pomysł i.... Grafiki, RÓŻALSKI robi tutaj robote ;)

Scythe został w Polsce przyjęty bardzo ciepło. Nic w tym dziwnego. Oferuje prostą lecz rozbudowaną rozgrywkę opartę na mechanice "rozwijania silniczka" a do tego interakcję z innymi graczami. Walki niby nie jest dużo lecz zaniedbanie się od strony militarnej niesie ze sobą opłakane skutki. To za co osobiście uwielbiam Scythe to uczucie postępu gdy z partii na partię widać że jest się coraz lepszym.
Każdy kolejny dodruk tej gry zostaje dość szybko wyprzedany. Już to mówi o Scythe dużo. Jestem zdumiony jak wielką popularnością cieszy się ten tytuł w naszym kraju. Jeśli jeszcze nie graliście spróbujcie. Jest to gra warta swej ceny.

Grałem raz u znajomych. Na początku zasady wydawały mi się dość skomplikowane i ciężko było śledzić wszystkie aspekty gry, jednak szata graficzna i klimat były bardzo dużym plusem :)

6/10. Ta gra to bardziej euro niż walka, jeżeli szukasz gry typu "Area control/The Dudes on a Map", to szukaj dalej. Ta gra nie jest ciekawa w żadnym aspekcie, nie podoba mi się jako typowa gra euro, opcje do wyboru są bardzo ograniczone, rozbudowa jest ograniczona, gra jest porostu nudna, często czekam kolejną turę, żeby ponowić nudną akcję. Walki tu prawie nie ma, bo walka nie jest premiowana, jest to jeden z warunków zwycięstwa, ale robisz to bo musisz, a nie bo chcesz. Za atak zostaniesz ukarany, a nie nagrodzony, spadną ci statystyki, nie tragiczne w skutkach jest rozpędzanie pracowników. Mechy buduje się jak pomniki, albo jakieś pojazdy do przenoszenia swoich jednostek. Tajne misje do wykonania, często stoją w sprzeczności do twoich decyzji militarnych. NUDA!!!! Mój ranking 2019: Scythe: 6/10 < Lords of hellas < Rising Sun < Inis.