Kuba - recenzje

Przyjemna gra dla dwóch osób, idealna jak nie ma za dużo czasu; dobrze się uzupełnia ze smokiem u krasnoludami

Pierwszy Azul to już powoli staje się klasyka wśród gier. Aczkolwiek Letni Pawilon stawiam wyżej. Ten jest jakiś taki za mało skomplikowany i za szybko się kończy;) - co oczywiście dla innych będzie zaleta

Idealna do gry z najmłodszymi, 7-latka w pełni rozumie zasady (także punktowania) i dobiera najkorzystniejsze warianty. 5-latek cieszy się z układania kolorowego obrazka ;)

Najlepiej gra się w 2 osoby. Krótki czas rozgrywki sprawia, ze można zagrać kilka partii pod rząd.

Idealna gra rodzinna, świetnie wykonana, przejrzyste zasady. Jedna z ulubionych gier naszych dzieci

Jesli tytuły takie jak Martwica mózgu, Świt żywych trupów czy inne Walking Dead powodują uśmiech na Twojej twarzy to proszę bardzo, oto masz okazje razem ze znajomymi zmierzyć się z horda atakujących zombie. Cieszy różnorodność dostępnych scenariuszy, a nic nie stoi na przeszkodzie wymyślić swój własny. Zatem piła łańcuchowa w dłoń i do dzieła.

Gra o tym, ze najwiecej satysfakcji daje dobrze podłożona innym świnia;). Najlepiej grać w przynajmniej 5 osób, wtedy do gry wchodzi drugi sabotażysta i robi się jeszcze weselej.

Solidny area control, porządnie wykonany z ciekawa zasada ukrycia, które frakcje się popiera, a przeciwko którym się „spiskuje”.

Kto by pomyślał, ze układanie kolorowych kafelków może być tak wciągające:). Gra, która łączy pokolenia, zagrają dzieci, rodzice i dziadkowie.

Dodatkowa, dwustronna plansza plus wprowadzenie drobnych modyfikacji do podstawowej rozgrywki. Można, ale niekoniecznie

Bardzo dobry dodatek, możliwość gry nawet w 6 osób, ale przede wszystkim asymetryczni bohaterowie i talie startowe. W sumie należałoby kupić podstawkę razem z tym dodatkiem od razu.

Graliśmy już z 4-latkiem i nie było problemów z opanowaniem zasad. Duże kafelki oraz mepelki idealne do małych raczek.

O taka grę nic nie robiłem. Niby proste zasady, niby mechanika ogrywana na wszystkie sposoby, a mimo to partyjki Osadników nigdy nie odmowie.

To jedna z tych gier, która zarazalismy niegrających znajomych pasja do planszówek. Wciągnie nawet skończonego wasacza takiego co to „gry, przecież to dla dzieci” ;).

Szczerze to bardziej wole te wersje niż klasyczna. Czuć „klimat”, zwycięstwo nie przychodzi łatwo, można miło spędzić wieczór

Bardzo przyjemna strategia, sporo możliwości kombinowania i te emocje kiedy już jesteś blisko zwycięstwa, a tu nagle najazd na wyspę i cały misterny plan w …

Na plus na pewno wykonanie oraz „klimat”. Zasady proste, a rozgrywka krótsza niż w klasycznej wersji. Dla mnie minusem jest zbyt mała ilość kart wydarzeń co sprawia, ze po kilku rozgrywkach gra staje się mocno powtarzalna.

Jeśli na bezludna wyspę miałbym zabrać jedna grę, to byłaby to właśnie ta ;)

Im więcej osób przy stole, tym lepiej. Ciągły syndrom kolejnej partii i gra z przystawki staje się głównym daniem wieczoru. A są jeszcze dodatki:)

Przegrywam z 8-latka, jej duma po zwycięstwie - bezcenne, polecam