Nata - recenzje

A więc i o tak:
- gdzie ty tu budujesz? Ja mam zamiar tu budować, kart nie mam, ale mam zamiar Tędy idź, tam nikt nie ciągnie swojej nitki. Co mówisz, nie masz takiego biletu? No trudno, może dobierzesz.
- jak mnie zablokujesz, to już przestanę grać.
Dużo negatywnych interakcji - czy to nie jest wspaniałe?
Emocje kotłują się. W powietrzu iskrzy.

Kuleczki stukają, eliksiry się napełniają.
Niezbyt skomplikowana, idzie i pograć i pogadać w międzyczasie.

Długo się opierałam przed koszulkami, myślałam, że będzie brzydko wyglądać, bo gdzieś kiedyś widziałam, że brzydko wygląda.
Jednak po ostatniej imprezie, jak mi ktoś winem kapnął na dixita (ta osoba na pewno już zasiądzie przy moim planszowkowym stole), postanowiłam zakoszulkować wszystkie karty. Koszulka idealnie pasuje do karty dixita, karta nie dynda się.

Czy matka kocha któreś swoje dziecko bardziej niż inne. Odpowiedź powinna brzmieć - nie. To samo z dodatkami do Dixita.

Czy można nie mieć któregoś dodatku? Można, ale po co.

Czy można nie chcieć mieć wszystkich dodatków? Chyba to nie.

Plaża plażą, ale jak ta gra się sprawdza w knajpie, nie trzeba się martwić o karty.

Znacie ludzi, którym jest łatwo coś sprzedać? Więc, to ja! Gra z drzewkiem, Afryka, tukan - biorę! Ogólnie fajna gierka, jak to przy zręcznościowych to bywa, niby masz już 1-2 karty na ręku, już się witasz z gąska, a tu jeden niefortunny ruch i ku radości wszystkich współgraczy zabierasz pół drzewa.

Cudnie, że są fajne gry dla dwojga. Przyjemne w dotyku kulki i ten dźwięk - stuk-stuk. Złożoność w znacznym stopniu zależy od przeciwnika.

Kosteczki stukają, punkciki się zbierają :) Nie zbyt skalkulowana, co na plus. Całkiem ładna, przy okazji można powspominać wycieczki do Barcelony. Nie zbyt długa rozgrywka.

Całkiem przyjemna gra na imprezę, czy spotkanie z niezaawansowanymi graczami.

Na duży plus - 4 poziomy trudności.
Całkiem przyjemnie układa się nawet samemu.

Jak lubisz dixita, to chyba wiadomo, że musisz ją mieć.
Dla mnie jedyny mankament - można byłoby zgrabniej zagospodarować miejsce w pudełku (rozbawiło mnie miejsce na mazaki), ale ogólnie, nie tylko ta gra tym grzeszy, więc można wybaczyć.

Śmieszki - heheszki, ale nigdy nie zastanawiałam się nad zakupem tej gry, bo, uwaga nie podobało mi się opakowanie i tytuł. Myślałam, że jest skomplikowana, jak się okazało, myliłam.
Bardzo podoba mi się, jak stukają żetony, no i ich wygląd - w domu mówimy na nią "kasyno" :)

Ja nie jestem miarodajna, bo po prostu lubię grać. Ogólnie tytuł ma być prosty, łatwy i przyjemnym, żeby na rodzinnej imprezie nie tłumaczyć pół życia zasad, a potem nie budzić wujka, bo ktoś rozkminiał swój ruch przez pół godziny. Ogolnie, dobra gra na rodzinne spotkania, można przy filiżanko-kieliszku siedzieć i rozmawiać o podróżach, układając przy tym niestworzona 10 podróż.

Jeżeli nie jesteś mistrzem patrzenia przestrzennego i nie masz w małym paluszku wszystkich rozumów świata, to opis tej gry brzmi: chcesz poczuć jak paruje twój mózg?

Ogólnie gra bardzo fajna, proste zasady i skomplikowane łamigłówki do ułożenia, a wszystko podgrzane rywalizacja.
Najpierw pomyślałam - o, tak mało układanek, ale raczej nie uda się zapamiętać wszystkich układów, więc gry starczy na dłużej, chyba że nauczysz się wszystkich łamigłówek i będziesz upokarzać znajomych

Ach te piękne kolory. Widziałeś różowego zająca? A kot-pies-lwica, pstrąg i złota rybka, no i ten, no ten, no jak jego?!!
Polecam do dobblowej kolekcji, dobbli nigdy za dużo.

Moja pierwsza gra planszowa. Patrząc na obfitą kolekcję gier na półkach - warto było spróbować.

Pierwsza fajna opcja - dla 2 osób.
Małe pudełko i "wiatr w nim nie hula", solidne kafelki, ogólnie graficznie fajnie zaprojektowane i wykonane.
Gra jest przyjemna, zasad nie tak dużo.

Kupiłam, bo wszyscy mówią: "jaka ładna", a jak kobieta słyszy "ładna", to już nie wnika - gra, czy ona. Otworzyłam - ujrzałam masę różnych rzeczy. Na kartach dużo napisane, jajka, pokarm, kostki małe, kostki duże z obrazkami, no i jeszcze karmnik złóż. Odłożyłam na półkę do lepszych czasów. Ale potem mieliśmy mhm.ovida, no i czymś trzeba było się zająć. Obejrzałam jakiś filmik - nic mi to nie dało, obejrzałam drugi - to samo. Potem doszłam do wniosku: umiesz liczyć - licz na siebie. I... ale ta gra jest banalnie prosta do wytłumaczenia, a ile różnych możliwości, a ile strategii. Na dodatek - we 3 gra się maks. godzinę. No po prostu cud miód malina.