Bartosz Mroziński - recenzje

Są w porządku, ale wolę te od FFG. W koszulkach od Ultra-Pro najbardziej przeszkadza mi ten hologram na każdej koszulce.

Ja również bardzo polecam niecierpliwym rodzicom, którzy chcą wprowadzać dziecko w świat gier. Można już próbować z 2,5 rocznym dzieckiem (wariant z cały czas odkrytą kartą zadania).

Jeśli chodzi o dorosłych to nie gra dla każdego (przynajmniej na trzeźwo).

@Sandyman
Jakbym wygrał Eclipse, też bym się nie przyznał;) Gratulacje.

Z drugiej strony Settlers of Catan - 15th Anniversary Edition są wciąż do kupienia w naszym ulubionym sklepie.
No ale i tak nie ma o czym rozmawiać, bo już się tak na te pociągi nakręciłem, że się już pewnie nie odkręcę i zamówię :)

Z określeniem "gra imprezowa" bym uważał. Bo ilu jest ludzi którzy na imprezie mają ochotę wytężać głowę, aby zapamiętać jakie karty trzyma się w ręce.

Od pewnego czasu uważam za mistrza świata wszechwag w świecie gier planszowych. Polecam każdemu i nikt jeszcze nie powiedział, że mu się Tickety nie podobają.

Mapa USA była pierwsza w jaką grałem i polecam to rozwiązanie. Jak zacznie się od Europy, to Stany mogą zrażać swoją prostotą. W drugą stronę - jako, że zaczynałem od Stanów, to zawsze chętnie do nich wracam (sentyment?), a Europę i kolejne mapy doceniam za różne urozmaicenia.

Myślę, że spory rozmiar jest zaletą - niektórzy rzucają kośćmi dość zamaszyście i mogliby nie trafić w małą tackę.

Grałem tylko raz, ale wspominam jako dobre, średnio lekkie (albo lekko średnie) euro. Najlepiej gdy ktoś nam wytłumaczy tę grę, bo z instrukcji rozgrywka wydaje się bardziej skomplikowana, niż jest w rzeczywistości.

Dwa ostrzeżenia:
- gra jest bardzo abstrakcyjna i klimatu SF w niej nie czuję.
- wymaga pozytywnego nastawienia świeżych graczy, żeby przetrwać pierwszą(e) rozgrywkę(i) i nie zrazić się, zanim załapie się w ogóle o co tutaj chodzi.
Doceniam, bo to dobra gra, ale mnie akurat aż tak nie porwała.

Świetna gra, która w dość krótkim czasie potrafi skumulować mnóstwo decyzji. Szczególną zaletą jest możliwość grania w 7 osób, o ile mamy wystarczająco duży stół. I czy na 3, czy na 7 osób ta gra wciąż świetnie działa (jedynie wariant dwuosobowy niespecjalnie przypadł mi do gustu).

Grałem kiedyś na festiwalu ze znajomymi i trochę mnie wynudziła. Ale patrząc na nią, jako na grę do grania z dziećmi to może być świetny wybór.

Rozgrywka generuje duże napięcie. Jest walka o pozycje. Jest obawa o to czy pogoda pozwoli zrealizować plany i czy (co najważniejsze) uda nam się tam na górze przetrwać. Jest miejsce na ryzykowne, wręcz szalone ataki z nadzieją na łut szczęścia. Jest walka z piętrzącymi się problemami podczas ucieczki w dół w bezpieczne miejsce.

Wynika z tego, że jest klimat... i to dość przytłaczający. Jak to w Himalajach.

Zdecydowanie ta gra nie jest jak miła wycieczka na górskim szlaku w pogodny letni dzień.

@SebaZepp
Jak się gra sprawnie, to w dużą Agricolę na 2 osoby da się zagrać w godzinę (plus kilka minut na setup i sprzątanie). Nie wydaje mi się, aby Chłopi i ich zwierzyniec była aż 8 razy szybsza :)

Przede wszystkim doceniam świetne wykonanie i wrażenia dotykowe przy przesuwaniu kulek.

Świetna dwuosobówka. Rozgrywka krótka i intensywna. Trzeba tylko znaleźć godnego siebie przeciwnika ;)

Słabsza wersja Monopoly. Jeśli to zdanie ciebie nie odstrasza, to nic już nie pomoże. Mimo wszystko ostrzegam: sentyment to wielka siła, ale niektóre rzeczy powinny pozostać w sferze wspomnień.

Można grać z małymi dziećmi i się nie nudzić - takich gier nigdy za wiele.

Swoją przygodę z Dominionem zaczynałem właśnie od Intrygi. Jest to bardzo dobra część. Szczególnie przypadły mi do gustu dwukolorowe karty, a w szczególności to, że można sobie sprawić Harem (i to nie jeden) :P

Graczom "niedzielnym" bardziej polecam na początek podstawowego Dominiona, graczom zaawansowanym Intrygę. A najlepiej mieć obie:)

Grę tę można określić jednym słowem: losowość.
- Przy zaledwie czterech rozdaniach, częste są sytuacje, żeby wszystkie były na korzyść jednego zespołu. Choćby drugi zespół stawał na głowie, to nie da rady w tym wypadku wygrać
- Praktycznie nic się nie wie: nie wiesz jakie karty mają twoi przeciwnicy, jakie twój partner, kto ma jaki kolor. I weź tu coś zaplanuj :)
- Intrygi (w czterech kolorach), które przeszły pomyślnie są odkładane na bok do końca rundy, więc niby można przewidywać, którego koloru zostało więcej i który jest silniejszy, ale w praktyce wpływ braku kilku kart danego koloru nie jest aż tak duży. Poza tym kolory często schodzą dość równomiernie.
- Pomyślne przeprowadzenie konkretnej intrygi daje wpływy w konkretnej dzielnicy, ale w praktyce rzadko kiedy patrzy się na dzielnice na kartach, bo ważniejsze jest samo powodzenie intrygi, zaś w drugiej kolejności jej kolor.
- Są karty, które potrafią automatycznie obalić konkretną dużą intrygę - i tu już jest totalny przypadek, jak ma się farta, to i 3 intrygi w ciągu roku się zablokuje, a jak nie... to ciebie zablokują z 2-3 razy.
- Podsumowując: jest sporo rzeczy, które należałoby w tej grze kontrolować (wprowadzanie własnych intryg, dbanie o konkretne dzielnice, czychanie z blokerami na intrygi przeciwnika, wspieranie własnego koloru), tylko że niespecjalnie da się to robić, a poza tym i tak najwięcej zależy od szczęścia przy rozdaniu.

Bardzo dobre lekkie (wręcz rodzinne) euro z dość dziwną i nieintuicyjną mechaniką do której trzeba się przyzwyczaić. Na duży plus zasługuje piękne wydanie.