Spoko gra. Ciekawa mechanika i z przyjemnością zagram kolejny raz.

Niezwykle specyficzny tytuł. Nie tylko dlatego, że nie widzimy swoich kart, wszak ten mechanizm na chwilę obecną jest dość powszechnie wykorzystywany. Mamy jednak do czynienia z grą stricte kooperacyjną i to w takim najbardziej rasowym tego słowa znaczeniu, gdzie małe są szanse na to, aby tzw. samiec alfa 'prowadził' grę za pozostałych. To rzeczywiście ogromny plus, z którym nie każda kooperacja umie sobie poradzić. Do gry trzeba jednak zasiadać w odpowiednim gronie, które rozumie znaczenie faktu, iż nie będziemy mogli wykorzystać tutaj naszych umiejętności niewerbalnych, co jak wiemy nie zawsze jest takie proste.

Minusy? W samej grze nie widzę, w wykonaniu jeden niewielki, mianowicie pudełko mogłoby być odrobinę wyższe. Karty przy takiej pozycji należy bezwzględnie zakoszulkować, aby nie zdradzały jakichkolwiek oznak zużycia i tym samym nie podpowiadały nam swoich wartości. To jest jednak detal, z którym można sobie poradzić (dodam, że karty w koszulkach mieszczą się w pudełku, jedynie znaczniki trzeba trzymać osobno).

Cena nie jest wygórowana a zabawy jest całkiem sporo. Brydżyści powinni być usatysfakcjonowani, chociaż pewnie ciężko będzie ich na dłużej oderwać od ich ulubionej gry. Ale próbować warto. :)

Moim zdaniem żeby posmakować bardziej tej gry i zrozumieć co można w tej grze robić, trzeba zagrać w nią myślę że przynajmniej 30 razy. Jeśli się ją lepiej pozna, to można odkryć, że jest to gra polegająca na odczytywaniu intencji innych graczy i optymalizowaniu rozgrywki na różne sposoby, szukaniu możliwości przekazania informacji w zależności od tego co nam przynoszą karty. Myślę że warto mieć podstawki - takie szyny pod karty - współgracze lepiej widzą karty, pozwala się to lepiej skupić. Grę bardzo polecam, chociaż moim zdaniem nie należy ona klimatem i mechaniką do szeroko pojętych gier planszowych i karcianych, dużo więcej ma wspólnego z klasycznym brydżem. Dodam że większość recenzji w Internecie tej gry jest absolutnie bez sensu, bo żaden recenzent nie rozegrał kilkudziesięciu partii przed zrobieniem materiału. I choć wielu ludzi tak twierdzi, to nie jest to gra której sednem jest pamiętanie kart. Owszem karty trzeba pamiętać, ale można też starać się tak podpowiadać, żeby nie utrudniać zapamiętania kart partnerom, przekazywać im tylko kluczowe informacje.

Kupione lubemu na urodziny już spory czas temu, ograne chyba we wszystkich wariantach osobowych (może poza piątką) - to i wreszcie pora ocenić. Gra jest naprawdę świetna - i im więcej osób, tym jest trudniejsza. Nieświadomość własnych kart, za to widzenie kart pozostałych i niemożność mówienia o tym w trakcie rozgrywki powoduje niesamowite emocje, zwłaszcza, gdy widzimy, że ktoś wyrzuca niezbędną do ukończenia kartę i nie możemy krzyknąć odruchowo "NIE". Gra polega w dużej mierze na pamięci, w lekkim stopniu na szczęściu i trochę na planowaniu. Pamięć jest ważna, więc gra nie spodoba się tym, którzy mają z nią problemy - ale, oczywiście, można grać z nieco łagodniejszymi zasadami (co my preferujemy, żeby się mniej stresować - czyli zasada: raz powiedziana karta, może być przypomniana na zasadzie wskazania przez gracza i zapytania: "znam tę kartę?" i uściślenia "jest żółta, tak?"). Ale ktoś może uznać, że to lekkie oszustwo... cóż, nawet z takim "oszustwem" nie zawsze łatwo jest ukończyć fajerwerkowy, ale - na szczęście - niewiele zależy od ułożenia kart w talii.
Najlepiej się sprawdza w duecie lub trio. Każda dodatkowa osoba zmniejsza szanse powodzenia pokazu fajerwerków :)
Oceniam na pięć z minusem za to, że nie ma wariantu równoważącego rozgrywkę na więcej osób (np. większej ilości znaczników podpowiedzi czy coś)

Bardzo przyjemna gra kooperacyjna, w której czasem trzeba się nieźle nagłowić jak podpowiedzieć, żeby nie przegrać. Ciekawe rozwiązanie mechaniczne, ponieważ nie widzimy swoich kart i to inni nam podpowiadają co tam może się znajdować. Dużym atutem jest mały rozmiar, więc grę można zabrać ze sobą wszędzie.
Zdecydowanie polecam, potrafi wciągnąć.

Hmmmmm... Pomysł świetny. Gra dobra i trudna. Tylko strasznie ciężko w nią nie oszukiwać. Mimika twarzy, ruchy oczu i już leży :(
Podoba mi się, ale ciężko o uczciwe partie.

OCENA 5/5: " Hanabi " - Fabuła gry jest naprawdę niestandardowa: graczom przyjdzie bowiem wcielić się w rolę „bezmyślnych właścicieli fabryk z fajerwerkami, którzy niechcący pomieszali prochy, lonty i rakiety w pokazie sztucznych ogni. Wchodząc w szczegóły jest sympatyczną grą kooperacyjną z elementami
pamięciowo-kombinacyjnymi, która ma krótki czas rozgrywki. Ma innowacyjną mechanikę trzymania kart rewersem do siebie oraz dobre skalowanie. Chociaż, że nie sprawdzi się w każdej grupie graczy , mnie ona wydaje się bardzo fajnym produktem.

Jak taka gra dostała Spiel des Jahres to ta nagroda traci dla mnie wiarygodność. Bardzo kiepska i nudna gra, nigdy więcej...

Wg mnie to największa pomyłka Spiel des Jahres... Gra może i jest niezła, ale mnie nigdy nie porwała...

Hanabi jest dosyć oryginalną, ciekawą grą karcianą. Zadanie wydaje się dosyć łatwe - jednak jego perfekcyjne wykonanie wcale nie jest już tak prostą sprawą. Gra po pewnym czasie może się znudzić, dlatego traktuję ją raczej jako lekki przerywnik pomiędzy cięższymi tytułami. Polecam zagrać w tę grę, jeśli macie okazję!