Jak dla mnie ideał :)

Matematyczny majstersztyk, który niszczy mózgi i przyjaźnie. Piękne wydanie, wysoka żywotność i zmienność każdej rozgrywki. Do tego dwa warianty trudności. Ponadto oszałamiająco śmieszna fabuła! Sława tej pozycji jest w pełni zasłużona.
Gra jest jednak dość trudna i ma wysoki próg wejścia, co może niektórych zniechęcać. Nie wybacza błędów. Dwa składniki mikstur (skrzyp i mandragora) wyglądają trochę podobnie i jednorazowe pomylenie dwóch kart ze sobą może po prostu zniszczyć wszystko. Trzeba być uważnym, ale jak najbardziej warto!

Jak dla mnie ideał :)

Świetna gra w pieknej oprawie. bardzo dobry kompromis dla garczy różnej wagi, między prostotą reguł, a komplikacją wyborów. Dużo myślenia i minimalny element losowy.

Jak dla mnie ideał :)

Szalone morze możliwości w fantastycznej oprawie.
Ilośc dostępnych opcji i dróg do zwycięstwa przyprawia na początku o zawrót głowy zachęca do sięgnięcia gre po raz kolejny. Ponadto planszę da się modyfikować, zmieniać pola na inne i mieszać kolejność.
zatem to taki bardzo pespektywiczny worker placement z ogromną przestrzeni do myślenia, liczenia punktów it. nawet prosty, szeregowy ruch da się wykonac na kilka sposobób, mnej lub bardziej sprytnych, ryzykanckich itd.
Kolejnym plusem wydaje mi sie, że nie ma tutaj jednej konkretnej drogi do zwycięstwa.

Ktoś mógłby zarzucić, że mezoamerykańska szata graficzna to tylko pretekst i rwnie dobrze gra mogłaby dziaę się na dzikim zachodzie lub na marsie, ale to nie jest żaden problem i zupelnie nie przeszkadza w w immersji. A wykonanie gry jest po prostu wspaniałe!

Jak dla mnie ideał :)

Gra wciąż się nie starzeje i świetnie sprawdza się na imprezach rożnego kalibru, przy różnej liczbie graczy. Biorąc pod uwagę prostotę zasad i mnogość kard, to właściwie można w to grać bez końca. Jedyna rzecz, na którą można narzekać, to problem spasowania toków myślenia lidera z graczami, no ale to przecież nie wina gry.

Bardzo udana i dobrze zaprojektowana gra taktyczna. Ciekawy system zdobywania i wydawania punktów akcji zmusza do sporego główkowania, a zminimalizowany element losowy starć powinien zadowolić nawet wybrednych graczy. Nie mamy rzucania kostkami, a podliczanie "punktów bitwy". Obaj gracze dodają od siebie karty i żetony wspomagające, a na koniec odkrywamy kartę, która w losowy sposób dodaje jeszcze trochę punktów stronom (żadnej, jednej lub obu). Trochę to przypomina "Grę o Tron". Jednak najważniejsze pozostaje nasze wyliczenie, czy atak się opłaca i na ile.

Druga ciekawą cechą jest wielofunkcyjność poszczególnych elementów gry. Żetony zaopatrzenia można wydać na kilka różnych sposób. No i istotny jest walor edukacyjno-historyczny. Doceniam też, że gra stara się być obiektywna historycznie