Jak dla mnie ideał :)

Prosta, niewielka karcianka od Lacerty oferuje całe multum kombinacji. W pudełku znajdziemy karty, plastikowe znaczniki (w tym 2 zapasowe) oraz koszulki, przeznaczone spejcalnie do gry Ostium (w tym również kilka zapasowych). Całości dopełnia dobrze zaprojektowana wypraska.

Instrukcja napisana jest przystępnie, chociaż miejscami pojawiają się liczne powtórzenia. Sama gra jest o dziwo dosyć trudna z uwagi na unikalne mechaniki i mnogość symboli. Podczas początkowych partii wielokrotnie musieliśmy zaglądać do instrukcji, aby rozwiać nasze wątpliwości. Do tego istotnym elementem jest tutaj losowość - nigdy nie wiadomo, jakie karty pojawią się na polu przywołań.

Mimo trybu dla trzech graczy jest to typowo pojedynkowa karcianka dla dwóch osób i w tym układzie sprawdza się najlepiej. Grafiki kart są upiornie przyjemne dla oka. W czasie gry mózg potrafi parować od ilości możliwości, jakie dają nam karty. Generalnie pozycja warta swojej ceny i godna polecenia dla osób, które już miały do czynienia z innymi karciankam/deck builderami. Dla początkujących nieco zbyt trudna i gracze mogą się zniechęcić ilością zasad i symboli do zapamiętania.

Jedyny minus jest taki, że maty do gry trzeba dokupić osobno - znacznie ułatwiają one rozgrywkę i usprawniają układanie kart.

Dobry, solidny produkt

I oto przed Państwem Munchkin, ale w wersji (odrobinę) mniej wrednej i mniej dłużącej się. Ilustracje są przyjemne dla oka (chociaż niektórym wydadzą się mocno dziecinne), karty mają fajne polskie tłumaczenia, ale ten humor jest specyficzny. Podstawą rozgrywki jest negatywna interakcja i nie da się ukryć, że gra najlepiej sprawdza się na przynajmniej 4 osoby.

Próg wejścia jest dość niski, zasady w miarę łatwo wyjaśnić nowym graczom, chociaż początkowo tury poszczególnych osób mogą się nieco dłużyć.. Po 2-3 partiach karty są jednak mocno powtarzalne i warto zrobić sobie przerwę od gry, żeby się nie zniechęcić. Liczba „combosów” jest raczej niewielka, a sama gra, z uwagi na bardzo dużą losowość – powoduje również, że czasem ciężko stworzyć dopasowany zestaw kart.

Jeśli chodzi o wykonanie - z plusów warto wspomnieć dobrze zaprojektowaną wypraskę. Mieści bezproblemowo karty w koszulkach standard.
Minusy to składana "w kostkę" instrukcja (rozdarła się nam przypadkowo już przy pierwszej rozgrywce), ale to ogólnie wada każdej z gier tych Twórców.
Gra raczej dla osób przyzwyczyajonych do dużej losowości, innym może mocno to przeszkadzać.

Nie spełnia moich oczekiwań :(

Od "Dzieci Żmijowego Lasu", reklamowanych jako gra w klimacie dark fantasy i horroru oczekiwałam.. no właśnie dark fantasy. Okazuje się jednak, że klimatyczna okładka i opis niewiele wspólnego mają z rzeczywistością. Sam początek historii jest w miarę w porządku, mamy jakąś tajemnicę, mamy niewiadomego pochodzenia „wężopnącza”, które zagrażają mieszkańcom miasteczka, a nasz bohater wplątuje się (zresztą całkiem nieprzypadkowo) w nieprzewidywalny ciąg wydarzeń.

Gra, mimo obecności trzech storybooków, wymaga również dostępu do aplikacji mobilnej. Mamy możliwość pytania tam bohatera o różne elementy i tutaj już następuje pierwszy zgrzyt. Ta opcja jest bardzo fajna i innowacyjna, ale kwestie naszej postaci, dostępne w aplikacji są zwyczajnie w większości infantylne i psują klimat. Zakładam, że miało być śmiesznie, jednak już na samym początku bardzo zaczęło mnie to razić. Dalej, jest tylko gorzej. Opisy i ilustracje przez pewien czas trzymają klimat, ale im dalej w las (i to żmijowy!), tym więcej rozczarowań. Dochodzimy do momentu, gdzie trafiamy w końcu na (uwaga - spoiler!) disco-kulę i wklejoną w paincie sarenkę - grafik zdecydowanie płakał rzewnymi łzami, jak projektował. I ponownie, zapewne miało to być śmieszne, ale wyszło po prostu żenująco. Zupełnie nie tego spodziewałam się po grze, reklamowanej jako „dark fantasy” i „horror”. Gdyby jeszcze ten humor był nienachalny – jak np. nawiązania do innych części „Escape Tales” w opisach przedmiotów itp., a tutaj niestety jesteśmy dodatkowo zmuszeni znosić naszego skądinąd - niegrzeszącego inteligencją - bohatera przez wiele godzin.

Szczerze, gdy udało mi się w końcu dobrnąć do zakończenia, poczułam ulgę. Dodatkowo, autorzy po zakończeniu gry oferują możliwość zapoznania się z innymi wariantami zakończeń w aplikacji. Wierzcie mi, mimo 60 zakończeń, oferowanych przez twórców, właściwie nie mam najmniejszej ochoty, aby nawet zapoznawać się z nimi w aplikacji, a co dopiero rozegrać tę grę po raz drugi. Okazuje się, że w tej wersji „Escape Tales”, gdzie liczyłam na ciekawą i mroczną opowieść, to właśnie opowieść jest najsłabszym elementem gry, bo ktoś zrobił sobie z tej gry żartobliwy pastisz RPG. A szkoda, wielka szkoda. Miałam zupełnie inne oczekiwania co do tego tytułu, tym bardziej, że nie jest to moja pierwsza gra typu Escape Tales/Ecape Room w formie karcianej/planszowej.
Dla kogo jest ta gra? Dla fanów zagadek. I także dla tych, którzy oczekują historii z przymrużeniem oka. Jeżeli liczycie na ciekawą i spójną (zarówno logicznie jak i merytorycznie) i co najważniejsze – poważną historię, to możecie się co najwyżej poważnie rozczarować.

Dobry, solidny produkt

Story Cubes to zawsze dobry wybór, jeżeli chcemy rozwijać u dzieci kreatywność. Zapakowane w wygodne, kartonowe pudełeczko, zamykane na magnes. Zdecydowanie jest to lepsza wersja, niż obecnie dostępne, pakowane w metalowe puszki kostki.

Dobry, solidny produkt

Story Cubes to zawsze dobry wybór, jeżeli chcemy rozwijać u dzieci kreatywność. Zapakowane w wygodne, kartonowe pudełeczko, zamykane na magnes. Zdecydowanie jest to lepsza wersja, niż obecnie dostępne, pakowane w metalowe puszki kostki.